Hoe ik videoverhaaltjes ben gaan maken

Knutselarij
In de herfst van 2019 ging ik met een vriendin naar museum DE PONT in Tilburg naar de expositie van Monster Chetwynd, een Britse kunstenares (1973). Haar werk oogde als knutselarij van de plaatselijke carnavalsvereniging. En dat fascineerde me, er kwam een lach op mijn gezicht.

Amateuristisch
Op de expositie bekeken we een video van de kunstenares. Het oogde heel amateuristisch en was onbegrijpelijk, maar zo leuk! We moesten schaterlachen. Haar werk inspireerde me, gaf een gevoel van vrijheid, heerlijk, gewoon doen! Niks perfectie, maar juist het amateurisme. De magische ruimte van het onbekende betreden, ik werd er blij van.

Videoverhaaltjes
Tijdens de Coronatijd zorgden de strenge lockdownmaatregelen voor een isolement. Opeens was ik mijn dagelijkse praatje op straat kwijt en zag heel weinig mensen. Zoals zovelen had ik behoefte om me toch uit te drukken, om te communiceren. En toen ben ik videoverhaaltjes gaan maken. Met mijn iPhone filmde ik alles wat ik maar tegenkwam, knutselde figuurtjes in elkaar, nam geluiden op en begon korte video’s te editten, zonder dat ik daar enige ervaring in had. En juist dit wakkerde mijn creativiteit aan, omdat ik niet gehinderd werd door technische kennis. Het knullige, onaffe, onscherpe en verrassende, zorgde voor een gevoel van enorme creatieve vrijheid. Ik besloot gewoon alles te maken wat ik wilde. En dat ben ik gaan doen.

Website zonder keuzestress
Om mijn videoverhaaltjes te delen, maakte ik een super eenvoudige site die maar uit één pagina bestond. Op deze site, die ik de naam Oeroegoeroe.nl had gegeven, plaatste ik elke donderdag om 11 uur in de ochtend een nieuw videootje. De oude haalde ik er steeds vanaf, dus behalve dat videoverhaaltje was er verder geen werk van mij te vinden. Het was een website zónder keuzestress.

Snijvlakken
In eerste instantie waren de videoverhaaltjes vooral bedoeld om gewoon wat luchtigheid en plezier te verspreiden in de toch best wel zware tijd. Het grensvlak tussen grappig en serieus heb ik steeds opgezocht. Ik hou van die snijvlakken, daar waar schijnbare tegenstellingen elkaar ontmoeten, zoals bijvoorbeeld: amateuristisch/professioneel, algemeen/authentiek, herkenbaar/onbekend, leuk/niet leuk, infantiel/mature, consumptisme/bewustzijn, begrijpelijk/verwarrend, hemels en aards!
Tijdens het maaktproces is mijn hoofdregel dat ik met beperkte middelen werk: ik moet het doen met een iPhone, microfoon, selfiestick en computer met Imovie. Tevens beperk ik de duur van de filmpjes tot ongeveer 1 minuut.

Nieuwe site
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en heb ik al honderd videoverhaaltjes gemaakt en ben nog lang niet klaar! Mijn primitieve Oeroegoeroe-site heb ik vervangen door deze iets uitgebreidere site onder mijn eigen naam www.machigvanderheijde.nl. Technisch ben ik inmiddels by trial and error kundiger geworden. Enerzijds vind ik dat wel jammer, omdat het daardoor iets minder spontaan is. Anderzijds geeft het weer nieuwe uitdagingen. Op de site heb ik een selectie gemaakt uit eerder gemaakte videoverhaaltjes en tevens heb ik foto’s van mijn kunstwerken geplaatst. En natuurlijk is er elke donderdag een nieuw filmpje te bekijken.

Past me goed
Ooit opgeleid tot schilder van het traditionele schilderij ben ik eigenlijk altijd opzoek geweest naar een medium waar ik me beter bij thuis voelde. Ik ben erachter gekomen dat het maken van videoverhaaltjes me op dit moment erg goed past.

Een van de eerste
De Boodschap was een van het eerste videoverhaaltje dat ik maakte. Het gaat over hoe we als consumenten geneigd zijn om ons te laten inpakken.

De Boodschap, 2019

Over de maker
Monster Chetwynd (1973)